Серия Мехоҳам зинда бимонам

қисматии поёнии фасли аввал: Зӯҳра Афшор ҳама чизро омода кардааст, то Шойгонро комилан бо худ ҳамроҳ кунад ва Нодир Сармад низ бо ҳамроҳии Зӯҳра дар масири гирифтани интиқоме аст, ки муддатҳо интизорашро мекашид. Ҳумо дар гӯшае зиндонӣ шуда ва поёни ин бозӣ пеши чашмонаш тиратар аз ҳар вақти дигар аст. Шабе тӯлонӣ ва сахт мегузарад, то офтоби субҳи дубора барояд...

Рӯ ба рӯи Ҳумо Ҳақӣ ва Зӯҳра Афшор, Амир Шойгонро, ки аз марги Парвиз ҳам ошуфта шудааст, дар вазъияте қарор медиҳад, ки дубора бояд даст ба интихоби сахте бизанад. Шива барои халосӣ аз Мифтоҳ роҳи пурхатареро интихоб мекунад ва Ҳумо низ по дар масире мегузорад, ки оғози як моҷарои тоза аст...

Тамосҳои Нодир Ҳуморо мусаммам мекунад, то бо он чӣ аз он метарсид рӯ ба рӯ шавад. Шива дар масири тозае, ки дар ғиёби Кова бо Мифтоҳ оғоз кардааст, бо гирифтори тозае рӯ ба рӯ мешавад. Кӯшишҳои Амир Шойгон барои ёфтани Нодир Сармад натиҷа медиҳад, аммо...

Зӯҳра Афшор, Амир Шойгонро дар дуруҳии як интихоби сахт қарор медиҳад ва Нодир Сармад аз ҳар вақти дигар ба Шойгон наздиктар шудааст. Ҳумо Ҳақӣ низ хабаре барои Шойгон дорад, ки интихоби ӯро душвортар мекунад. Нақшае, ки Шива тарроҳӣ кардааст, ба иҷрояш наздиктар мешавад.

Шойгон, ки пас аз кушта шудани Даштӣ ба оромӣ расидааст, бо ҳодисаи ғайримунтазирае, ки рух медиҳад, худро дар миёни оташи маргборе меёбад, ки метавонад вазъияти корӣ ва зиндагии ӯро бо Ҳумо вайрон кунад. Нодир Сармад, ки ҳанӯз дар пайи интиқом аз Шойгон аст, ин вазъиятро хатарноктар мекунад. Аз тарафи дигар бозие, ки Шива оғоз кардааст, низ шурӯъ мешавад...

Марги Ҷамшед робитаи Ҳумо ва Амирро таҳти таъсир қарор медиҳад ва онҳоро ба ҳам наздик мекунад. Нодир Сармад, ки аз оқибати қатли Ҷамшед метарсад, дар пайи роҳи наҷот аст. Баҳман Даштӣ бо фишори беамони нерӯҳои бозрасии полис, танҳо роҳи наҷоташро дар кӯмак ҷустан аз Амир Шойгон мебинад...

Ҳодисае, ки барои Имод рух медиҳад, Кова ва Шиваро дар вазъияти нави сахт қарор медиҳад, то тасмими наверо гиранд. Нерӯҳои амниятӣ нишонаҳои тозаи аз зарби терури Фаррухӣ ёфтаанд. Ҳумо ва Амир бештар аз ҳар вақти дигар дар паҳлуи якдигар эҳсоси оромӣ мекунанд, аммо тӯфон дар роҳ аст...

Ковае, ки дар рӯ ба рӯ шудан бо Ҳумоюн ба азоби виҷдон дучор шуда, боз ҳам тасмиме мегирад, ки худаш ва хонаводаашро дар вазъияти сахт ва печидае қарор медиҳад. Нерӯҳои амниятӣ, полис ва Нодир Сармад дар кӯшиши ёфтани нишонае аз зарби Фаррухӣ ҳастанд, ки...

Ковҳе, Шива ва Имод ба дунболи фирор аз мӯхасараанд ва Шойгон Ҳуморо дар мавқеи ғофилгирандае қарор медиҳад, ки метавонад робитаи онҳоро таҳти таъсир қарор диҳад. Даштӣ дар базингаҳи ҳассосе аз зиндагии худ бояд миёни ишқ, вазифа, рафоқат ва ҳифзи хонаводаи худ яке аз онҳоро интихоб кунад...

Шойгон, ки таҳдиди Нодир Сармадро ҷиддӣ гирифтааст, Даштиро дар мавқеи сахт ва хатарноке қарор медиҳад, то худро наҷот диҳад. Имод дар кашокаши душворӣ бо Мифтоҳ тасмими ғайримунтазира мегирад, ки агар онро амалӣ кунад, билохира зиндагии худро месозад...

Нодир Сармад, ки азм кардааст, ки дасти Шойгонро рӯ кунад, ӯро таҳдид ба расвоӣ мекунад. Ҳумо Ҳақӣ пай мебарад, ки Шойгон розе дорад, ки онро аз ӯ пинҳон нигоҳ медорад. Имод билохира тасмимашро мегирад ва рӯйи Ковҳе туфанг мекашад.

Амир Шойгон ба дастури Ҳоҷ Ҳусом Афшор ба шимол меравад, то аз ӯ хабар раёсати худро бишнавад. Зӯҳра Афшор барои Шойгон тайёрӣ дидааст, то ғофилгираш кунад. Фаррухӣ ва Нодир ба назди Ҳумо мераванд, то аз ӯ бихоҳанд дар додгоҳ алайҳи Амир Шойгон шаҳодат диҳад. Имод ҳоло бояд байни куштани Кова ё фирорӣ додани ӯ тасмим бигирад.

Амир Шойгон пас аз ақди никоҳ Ҳуморо ба ателее барои гирифтани акси арӯсӣ мебарад, аммо Ҳумо ҳанӯз омодаи ин зиндагии тоза бо ӯ нест. Аз тарафи дигар Кова, Шива ва Имод нақшаи дуздии аз корхонаро амалӣ мекунанд ва дар миёнаи дуздӣ Кова мефаҳмад, ки Шива сирре пинҳон кардааст.

Фаррухӣ, ки ба озодии ногаҳонии Нодир Сармад шубҳа карда буд, ӯро таъқиб мекунад ва маълумоти тозае аз он чӣ, ки дар ин муддат намедонист, ба даст меорад. Аз тарафи дигар Кова, Имод ва Шива нақшае, ки бо иҷрои он метавонанд Мифтоҳро розӣ кунанд, ки аз саргардонии Кова даст кашад, амалӣ мекунанд.

Ҳумо ва Шойгон тасмим мегиранд ба дидори Ҳумоюн Ҳақӣ бираванд, то ӯро аз тасмиме, ки барои наҷот доданаш аз эъдом гирифтаанд, огоҳ кунанд. Шива мудовои Коваро қабул мекунад ва ҷонашро наҷот медиҳад, бехабар аз он ки Мифтоҳ вазифаи нави ба Имод додааст.

Кова тасмим мегирад барои муҳайё кардани қарзи Мифтоҳ коре кунад, ки мумкин аст ба қимати ҷонаш тамом шавад. Аз тарафи дигар Ҳумо шароити Шойгонро қабул мекунад, бехабар аз он ки монеаи бузурге дар роҳ вуҷуд дорад.

Нодир барои пешгирӣ аз эъдоми Ҳумоюн нақшаи нави хеле хатарнокро тарроҳӣ ва иҷро мекунад ва ҳама ро ғофилгир мекунад. Аз тарафи дигар, Мифтоҳ, ки фаҳмидааст Кова мехост худашро муаррифӣ кунад, ба хонаи Аслон меояд...

Кова, ки аз ҳукми эъдоми наздики Ҳумоюн ба ҳам рехтааст, тасмими хатарноке мегирад, то онро иҷро кунад. Аз тарафи дигар, Шойгон вақте мебинад, ки Ҳумо дар талош барои омода кардани маблағи лозим ба ҳар даре мезанад, аз Ҳумо мехоҳад, то қароре бо яке аз наздикони ӯ бигузорад, то шояд бо шароити дигаре тавонанд Ҳумоюн Ҳақиро наҷот диҳанд.

Ҳумо ба назди Амир Шойгон меравад, то барои озодии падараш ба ӯ кӯмак кунад. Ҳумо маҷбур аст дар муддати кӯтоҳе хости Шойгон дар ивази озодии падарашро иҷобат кунад. Дар ин масир, Нодир бар хилофи мухолифати худ мекӯшад ба ӯ кӯмак кунад.

Ҳумо Ҳақӣ (Саҳар Даулатшоҳӣ) ва номзадш (Педром Шарифи) бо ҳамроҳии хонаводаи Ҳақӣ омода мешаванд, ки барои шаби таваллуди Ҳумоюн Ҳақӣ, падари хонавода (Бобак Каримӣ) ӯро ғофилгир кунанд. Аммо бо расидани падар, ҳама хонавода ғофилгир мешаванд...